Bazen...

Kara bulutlar dolasir uzerinizde..
Elinizi attiginiz hicbir is ya sonuclanmaz istediginiz gibi, ya da isi sonuclandirmak icin dolambacli yollara saparsiniz gereksiz yere..
Aldiginiz karpuz bile kelek cikmaya baslar, ama istisnasiz her karpuz..
Daha buyuk problemleri cozmek icin ugrastikca kenara itilirsiniz.. Kontrol sizin elinizden coktan cikmistir..
Ne yaptim da boyle oldu diye dusunursunuz.. Kimin ahini aldim.. Kimin nazari degdi.. Nasil bir kotuluk isledim de bu durumlara dustum diye dusunursunuz, dusunursunuz.. Ama isin icinden cikamazsiniz..
Hayatin aslinda vermis oldugu isaretleri "Batil inanc bunlar" diyerek bertaraf etmeye calisirsiniz.. Ama aslinda onlarin gercekten isaret oldugunu anladiginizda cooook gec olmustur.. Dibine kadar batmissinizdir, o zaman dank eder kafaniza..
Sonra keskeler baslar.. Zamani geriye cevirip farkli davranma senaryolari kurarsiniz.. Ama nafile..
Velhasil elinizden birsey gelmemektedir.. Elinizden birsey geldigini dusundugunuz konularda herseyi yaparsiniz ama sonuca yine de ulasamiyorsunuzdur..
Beklemek.. Tezcanli ve sabirsiz yaratilmis insanoglu icin ne buyuk bir sinav..
Beklerken dusunmek, senaryo kurmak, "Ne yaparim" diye hayiflanmak, dertlenmek, uzulmek, bolca uzulmek..
Yine de umit etmek.. Istemek, cok istemek.. Sonucun olumsuz olacagini ongorseniz bile olumlu olsun dilemek.. Yalanci cikmayi ummak..
Gunluk hayatta otomatik moda gecmek.. Yapilacaklari ertelemek.. Kara bulutlari gordukce hicbir konuda harekete gecmek icin istekli olmamak.. Karar vermekten kacinmak.. Korkmak cunku.. Deli gibi hem de..
Bazen de boyle iste..


Resim buradan.