Kaçamak

İnsan karşısına çıkan fırsatları değerlendirmeli :)
Gerçekten istiyorsa yapmalı, bahanelere sığınmamalı.
Yakın arkadaşımın izin alacağını öğrendim.
Evde dinlenecek, kafa izni yapacaktı.
Uzuuun süredir görüşmemiştik.
Özlemiştik birbirimizi.
Kalpler yakın ama mesafeler var fiziksel olarak aramızda.
İzmir'de yaşıyor.
Aklıma düştü.
Onun uçak yolculuğu yapacak hali yoktu, biliyordum.
O zaman ben bir kaçamak yapayım, yanına gideyim dedim.
Bambino olmadan kız kıza rahat rahat takılalım istedim.
Gecelemeyi istemedim.
Akşama eve dönmek istedim.
Öyle olunca sabah gittim, akşam geldim.

Yolculuk güzel geçti.
Öyle elimi kolumu sallaya sallaya uçağa binme keyfini yaşamayı Allah hepinize nasip etsin :)
Ne güzelmiş öyle, bavul bekleme derdi yok, el bagajı yerleştirme derdi yok.
Bir omuz çantası al git :)
Bol bol bulut fotosu çektim yol boyunca.
Çorak İç Anadolu manzarası yarım saat sonra yerini yemyeşil bir doğaya bıraktı, daha da bir keyiflendim.

İzmir yağmurluydu.
Ama ne yağmur, öyle böyle değil.
Yine de keyfimizi bozmadı hava.
Zaten havaya baktığımız pek olmadı.
Kahvaltı için Alsancak'a gittik, denize karşı kurulduk.
Çenemiz yoruluncaya kadar konuştuk, konuştuk.
Paylaştık.
Anlaştık.
Oturmaktan bir yerlerimiz ağrıyınca kalkalım dedik.
Mekan değiştirdik.
Ve devam ettik.
Konuştuk konuştuk.
Paylaştık.
O anlattı.
Ben anlattım.
Keyiflendik.
Hüzünlendik.
Bir iyi geldi ki!
Oh!
Sonra dönüş vakti geldi.
Ve ben geldiğim yoldan geri döndüm :)
İyi geldi.
:)