17 Ekim 2011

Aklimdan Gecenler

Zaman geciyor, hayat dogal akisinda devam ediyor.
Dogan buyuyor, buyuyen hayata atiliyor, hizli bir akista yasanip gidiyor hayat.

Efendim, yeni evimize tasindik. Tasindik ama yerlesemedik. Esyayi ver ver bitiremedik. Elde kalani eve sigdiramadik. Klasik olarak hali ve perdeler yeni eve uyum saglayamadi en basta. Gormezden gelip oldurmaya calistik :) Dolap yapimi icin ustayi bekliyoruz. Ustamiz Tayfun Tal.ipoglunun evini bitirince gelecekmis! Bekliyoruz, koliler, halilar, yatak- yorgan ve diger ivir zivirla birlikte :) Her odada bir yiginti var su anda :)

Bambino kisilik ozelliklerini sergilemeye basladi.

Kafasini yastiga koyup mutlu mutlu bir sesler cikariyor ki, gorseniz yersiniz walla :) Mutlu olunca boyle tiz tiz cikiyor o sesler, ki tadindan yenmiyor :)

Yatakta vakit gecirmeyi cok seviyor. Uyaninca bir yaninda annesi, diger yaninda babasini gorunce cok seviniyor. Gun icinde de ara ara yataga gidip yuvarlaniyoruz.

Kucuk pembe tokali bir ayicigi ve kucuk bir eeyore u var (winnie the pooh daki esek). Bunlari gorunce alip yanagina goturuyor, kafayi sol omzuna dogru kirip tiz mutluluk sesleri cikariyor :) İci disi bir bu bebeklerin ne guzel!

Sabah 7.30 gibi kalkiyor. Aksam 21.30 gibi yatiyor son haftalarda. Gun icinde 11 ve 14 gibi birer saatlik iki uyku uyuyor.

Dolap karistirmak, kutu bosaltip doldurmak en sevdigi islerden. Mutfakta bir dolabi bir decekmecesi var. Kac kere dagitiyor gun icinde bilmiyorum.

Butun evi 10 dakikada dagitabiliyor :)

Banyodaki dis macunu ve kabi, banyo tasi, kremi sevdigi oyuncaklarindan.

Eline verdigim meyveyi isirip, agzindaki lokmayi cikarip getirip benim agzima koyuyor. Cok paylasimci :)

Geleni- geceni, ucani- konani dikkatle takip ediyor. Gozden kaybolana " gee" diyor eliyle.

Uyku icin odasina giderken geride kalanlara el salliyor.

Hala memede uyuyor ama cok sukur ki uyku boyunca yaninda olmami istemiyor cogu zaman.

Altini ayakta degistiriyorum artik. Asla yatmiyor.

Sapka giymeyi hala reddediyor. Ve ayakkabi da. Bugun yagmurda islandi bu yuzden.

10 gundur viral enfeksiyon geciriyor. Burnu hala tikali. Nefes alamayinca dogru durust uyuyamiyor.

Kendi yemeginin ayri olmasini istemiyor. Biz ne yersek ondan istiyor. Bu nedenle sut urunlerini gizli yiyoruz.

Kuslar, kediler ve kopekleri cok seviyor. Sokakta gorunce arkasindan gidiyor.

Disarida onunla konusan herkese gulucuk dagitiyor.

Yerlesme olayi yaninda bakici olayina da girdik bakalim. Gunduzlu mu, yatili mi, yerli mi yabanci mi derken bir yerden basladik adaylarla gorusmeye. İnsallah Bambinoya sefkat gosteren, guleryuzlu ve iyiniyetli biri cikar karsimiza. Bu konuda her turlu oneri ve destege acigim efendim :)

Son olarak annemlerin bahce icindeki ve yesillikler arasindaki evinden sonra apartman dairesinde cocuk buyutmek cok zor geldi bana. Bir de havalar sogudukca disarida gecirilen zaman daraliyor ve mecburen evde vakit gecirmek gerekiyor. Dort duvar arasinda yasamak insan dogasina kesinlikle aykiri!!
DEVAMINI OKU

4 Ekim 2011

Bambino Bir Yasinda!

Tam bir yil once bugun kollarima aldim Bambinomu.
Anneligi tattim.
Hayatimda bambaska bir pencere acildi, oluncrye kadar kapanmayacak olanindan.
Fedakarligin ne oldugunu anladim.
Uykusuzlugun ve ozverinin de.
Ne kadar yorgun olsam da neseli gorunmeyi ogrendim.
Sabrin ne oldugunu biliyorum artik.
Kendinden once daima bir baska varligi dusunmenin ne oldugunu idrak ettim.
"Yemedim yedirdim; giymedim giydirdim" tam anlamiyla.
Her annenin hissettigi seyler bunlar. Ben de farkli degilim.
Bambino ile hersey cok farkli artik.
"neydik, ne olduk" diyorum dusundukce.
Gecen bir yila bakinca onceliklerimin ne kadar degistigini goruyorum.

Bambino ile belki de hayatimizin hicbir doneminde bir daha yasayamayacagimiz sekilde birarada, yapisik yasadik. 24 saat birlikteydik. İse baslayana kadar (cok cok az kaldi) boyle gidecek en fazla, sonrasi ancak haftasonlari birliktelik.
Her ne kadar cok yorulsam da, kendime vakit ayiramasam da, kendimi unutmus olsam da pisman degilim asla. İyi ki boyle oldu, iyi ki doya doya birlikte oldum bebegimle. Bak nerdeyse sonuna geldik o gunlerin. İlk zamanlarda panik halde neyi nasil yapayim diye arastirirken akisina ve icgudulerime biraktim iyi ki herseyi. Dogal ebeveynlik tam bana goreymis. (Bir de slow parenting var simdi, yavas ebeveynlik; o da tam benlik sanirim :)) )

"Buyudukce derdi buyuyor" diyenler cok, biliyorum; ama sanirim bu konuda ben de Basak gibi dusunuyorum. Buyudukce, iletisim arttikca daha zevkli hale geliyor hersey. İlk yil gercekten cok zormus. Konusamayan, hareket edemeyen, derdini anlatamayan bebege bakmak zor geldi bana. Ne zaman ki oturmaya basladi, cevresini algilamasi artti, konusmaya calisiyor oldu, iste o zaman karsilikli olmaya basladi hersey. Eminim Bambino buyudukce daha da guzel olacak.

Bambinoya ozel dogumgunu yapmiyoruz efendim. Parti kivaminda degil de cekirdek aile icinde kucuk bir seromoni olsun istedik ilk yasinda. Bir de asil onemli nokta; bu esnada tum yiyeceklerin Bambinonun yiyebilecegi turden olmasini uygun gorduk. Ne de olsa onun dogumgunu bu! Benim istahli ve merakli Tontonum herseyin tadina bakmak isteyecek ve biz bugununde ona hayir demek asla istemiyoruz. Bu nedenle yaptigimiz hersey yumurtasiz-sutsuz-sekersiz olacak. Henuz menu hazir degil, aksama dogru insallah hazir olacak. Alerji ile yasayan cok bebrk oldugunu biliyorum. İsteyen olursa yaptiklarimizi yazarim.

Bambinom, Tontonum, Tatli Findigim, Canim Oglum, Guzel Yavrum; iyi ki dogmussun, iyi ki bizi anne-baba yapmissin, iyi ki varsin. Allah seni korusun ve sana saglikli ve uzun bir omur versin. Hep simdiki gibi neseli, guleryuzlu, merakli, paylasimci ve canayakin olasin. Yoluna hep iyiler ciksin. Seni cok ama cok seviyorum Tontini Tontonum!

Nice mutlu yaslara!
DEVAMINI OKU

SOSYAL AĞLAR


İZLEYENLER

Blog Arşivi

HER GÜN MUTLAKA

NE ARADINIZ, YARDIMCI OLALIM?

Kişisel Blog

Copyright © Benden ve Bizden | Powered by Blogger
Design by Lizard Themes | Blogger Theme by Lasantha - PremiumBloggerTemplates.com