İkinci Çocuğun Vakti Geldi mi?

 

Dün akşam Bambinoyla uzuuun bir süre oynadık, her zamanki gibi.
Kapıdan girdiğim andan itibaren Bambinonun kölesiyim :)
Ellerimi yıkamadan, üzerimi değiştirmeden, hemen salona girerim, bizimki koşarak kucağıma oturur ve emmeye başlar :)
Emzirmeyi bu anlarda çok seviyorum.
Tüm gün göremediğim kuzuma doya doya sarılıyorum, kokluyorum, hasret gideriyorum.
Emme işi bittikten sonra oyun oynamaya başlarız.
O ne isterse onu oynarız: Kitap okumaca, hayali oyunlar oynamaca, dans etemece.
Sınır yok.
En az bir saat sürer bizim bu halimiz.
Sonrasında ben sahneyi yavaş yavaş terk etmeye bakarım.
Ellerimi yıkayıp üstümü değiştirip mutfağa yol almak üzere.
Bazen istemez gitmemi, "Anne oyun oynayalım", "Anne gitme sen" diyerek beni alıkoyar.
"Tamam" derim kuzu kuzu. İkna edemeyeceğimi biliyorum çünkü.
Bazen de babasıyla oynamaya dalarlar, ben giderim o sırada.

Dün akşam oyun oynarken saçlarım kaşındı.
Bambino "Anne ellerini çek saçından" dedi.
"Çok kirlendi oğlum, o yüzden kaşınıyor, yıkamam lazım" dedim.
Bana ne dedi Bambino?
"Anne sen git, izin verdim sana" dedi :))
Gerçek olamayacak kadar güzel bir cümleydi.
İkna olmadım, biraz daha oturdum yanında.
Ama Bambino yüzüme bakmadı bile, önündeki oyuncağıyla ilgilenmeye devam etti.
Ve ben uçarak banyoya gittim.
Bir güzel banyo yaptım :)
Bambinonun yanında babası vardı tabi, tek bırakmadım çocuğu :) Ama babası kitap okuyordu, Bambino tek takıldı.

İşte o an "Tamam" dedim. Bambino "olmuş" :)
Ortamda ben olmadan durabileceği kıvama gelmiş.
Ne büyük rahatlıkmış bu!
Ne büyük lüksmüş Ya Rabbim :)
Bugünlere şükür! Bin şükür!

Bu aşamaya gelince gerisi daha da kolaylayacak.
Tamam, her zaman böyle olmayacak biliyorum.
Ama bir defa bile olsa kendi rızasıyla benim gitmemi istediğini gördüm ya, bu da yeter :P

Bu rahatlığa alışmak çok kolay olacak, kim alışmaz ki?
Tünelin sonunda ışık göründü!
Aynı anda aklımdan şu geçti:
"Bu rahatlığa alışınca ikinci çocuğu yapııp başa dönmek ne kadar zor olsa gerek!"
"Rahata alışınca ikinci çocuğu uzuuuun bir süre düşünmemek alternatifi çok ama çok cazip"
İşte tam da bu nedenle ikinci çocuğu gecikmeden yapmak lazım belki.
Başa dönmek, uykusuzluk, yorgunluk çekmek öyle zor gelir ki bundan sonra.
Ee, yaş da geçiyor. Kojonun yaşı da öyle.

Bambinoya kardeş yapma fikri yeni değil aslında bende.
Aralarında 2 ya da 2,5 yaş olsun çok istemiştim Bambinoyla kardeşi için.
Gerçekten çok istemiştim.
Ama olmadı.
Ekim ayında bir düşük yaptım.
Kısmet değilmiş.
Ve her işte bir hayır varmış.
Bambino hala emen, hem de aktif olarak emen bir çocuk.
Hareketliliği, hassaslığı, alerjik durumları (o zamanlar için) da malum.
Hal böyle olunca ikinci çocuk için çok erkenmiş.
Bunu şimdi fark ediyorum.
Ve zamana bırakıyorum.
Hala istiyorum, vazgeçmiş değilim.
Ama ısrarcı değilim.
Elbet onun da bir zamanı vardır.
Sabırla beklemek bana düşen.

Not: Resimdeki gibi, ikinci çocuğun aileye getireceği ekstra maliyet ve sorumluluk gibi kısımlara hiç girmiyorum. Yazı tamamen duygular ön planda tutularak yazılmıştır :)

Foto