Kismet Olmayan Diyarlar

En son yazimdan bu yana yapmam gereken 2 projeyi bitirip teslim ettim ama yaklasik bir hafta bilgisayarimla o kadar icli disli olmusum ki, projeleri teslim ettikten sonra 3 gun kadar bilgisayarin ne yuzunu gormek ne sesini duymak ne de kendisiyle herhangi bir fiziksel temas kurmak istedim! Ancak bugun kendisiyle tekrardan flort etmeye basladim, o da zorunluluktan aslinda- yeni bir projeye baslamam lazim da!!

Efendim, biliyorum ki Fas gezisini merakla bekliyorsunuz ama sanirim bir muddet daha elim o fotolara degemeyecek. Ben de arada yasananlari unutmamak icin diger seyleri yazmaya karar verdim.

Gecen sene Paskalya tatili icin (Cuma+haftasonu+Pazartesi) kojo ile birlikte Hollanda ve Bruksel gezisi planlamistik. Rotamiz Roterdam - Amsterdam - Gent - Brugges - Bruksel seklindeydi. Tum biletleri almis, kalacak yerlerimizi ayarlamis ve gitmeye hazir bir sekilde Paskalya'yi beklemistik :) Ancak son hafta kojonun haftasonu da calismasi gerekliligi ortaya cikmisti ve ben de tek basima gitmek istemedigim icin tum gezi iptal olmustu. Hicbir yerden de paramizi alamamistik, ucak biletlerinden gelen cuzi bir miktari saymazsak... Neyse, kismet degilmis demis ve kojo ise ben kutuphaneye yola dusmustuk Paskalya'da. Iste o zaman Paskalya zamani ulkede aslinda her seyin iptal oldugunu anlamistim. Zira, ne kutuphane, ne okul, ne semt kutuphanesi, ne aktivite merkezi, ne de civardaki restoran ve kafeler acikti! Ulasim minimuma inmis, bazi hatlara yolculuk iptal edilmisti. Ben de kos kos evde gecirmistim Paskalya tatilini.

Iste o zaman kendi kendime gelecek sene Paskalya'da burada olmayalim diye kendi kendime soz vermistim. Buyuk sozlermis meger!

Fas'tan geldikten sonraki haftasonu Paskalya tatili idi. Mart ayindaki gezi programim limitini coktan doldurmustu ama gecen seneyi hatirladikca Londra'da kalmak istemedigimi de hatirliyordum. 13 haftalik hamileligim ikinci uc ayina girmek uzereydi ve cok sukur bende yorgunluk disinda sikayet yoktu. O yorgunlugu da guya iki gezi arasindaki 6 gunde atarim diye dusunuyordum (ne kadar iyimsermisim!). Gecen sene Kasim ayinda Bruksel gezimizi gerceklestirdigimiz icin bu sene Hollanda ve Danimarka yapalim diye konustuk kojoyla. Her zamanki gibi A'dan Z'ye tum gezi programini yaptim ve tum rezervasyonlari tamamladim. Yilin bu zamani Hollanda'nin unlu lale bahcelerinin oldugu Keukenhof 'u gezmek icin en guzel zamanlar cunku Keukenhof Bahceleri Mart ayindan Mayis ayinin ortalarina  kadar acik! Kukenhof disinda meshur Van Gogh Muzesi, Anne Frank'in evi gibi yerleri de cok gormek istiyordum ve hepsinin biletlerini onceden aldim bu sefer. Tabi Hollanda'ya gidip unlu yel degirmenlerini ve peynir fabrikalarini gormemek olmazdi, onlari da ayarladim. Kanal turunu zaten saymiyorum bile :) Danimarka icin de gunubirlik sato turlarina katilmak ve tabi ki kanal turu alarak unlu Denizkizi heykelini gormek de gezi planlari icindeydi. Kalinacak yerler tamam, gidis donus biletleri tamam, sira beklenmesi muhtemel yerlere giris biletleri tamam. Hersey hazir!

Fas'tan geldikten sonraki gun ultrason randevum vardi. Gittik, hersey yolunda dediler. Sevindik tabi :) Sonraki haftabasinda ebe ile gorusmem vardi. Buradaki sisteme gore her hamileye bir ebe ataniyor ve doguma kadar acil durumlar disinda doktor yerine ebe ile gorusuluyor. Ebeler tecrubeli ve donanimli kisiler. Ebe ile gorusme sirasinda benden dort tup kan aldilar. Bunu pek beklemiyordum cunku ayni gun sabah universite hastanesinden Down Sendromu icin kan vermistim, hem kac koca tup. Ebe bana sabahki kanin farkli testler icin alindigini, bu seferkinin amamcinin farkli oldugunu soyledi. Tamam dedim, verdim kani.

O gun toplamda alti tup kan alindi benden. Ertesi sabah da yolculuk var. Eve geldim, baktim pek iyi degil gibiyim, kan verdigim icin biraz halsiz dustum galiba. Hemen istirahat pozisyonumu aldim, uzun sure dinlendim. kojo sagolsun yardimci oldu bana, yemegimi falan yapti getirdi. Aksama dogru biraz daha iyi gibiydim, kalktim, yolculuk icin birseyler hazirladim. Meyve, kuru meyve, sandvic gibi atistirmalik seyler ayarladim. Sabah erken olan ucusumuz icin geceden evden cikmamiz gerektigini fark edip alarmlarimizi da kurduk. Yanimiza alacagimiz esyalari da ayarladik. Biletleri, pasaportlari gozden gecirdik. Yatmadan once ben yine aciktim, canim ton balikli makarna cekti :) Dolaptaki kutu ton baligini aldim, makarnayi hasladim, bir guzel yemek hazirladim kendime. Sonra da oturup yedim bir guzel. Ama ton baliginin tadi biraz degisik geldi. Herhalde uzun suredir yemiyorum, tadini unuttum konserve ton baliginin dedim ve ustunde durmadim.

Neyse, birkac saat uyuduk, gece kalktik. Bu arada kojo hava durumunu kontrol etmis, gidecegimiz yerlerde kar ve soguk gorunuyormus. Bizimki endiselendi hemen, ya hasta olursak, ya ben usutursem, acaba gitmesek mi diye soylenmeye basladi. Ne yalan soyliyim, ben de biraz tirstim cunku gercekten firtina ve kar gorunuyordu hava durumunda ve ben de kendimi cok cok iyi hissetmiyordum. Bu arada bir yandan da son haziliklarimizi yapiyoruz. Ben bir ara banyoya girdim ve disimi fircalarken ufak capli bir cikarma hadisesi yasadim. Dis fircasini biraz fazla geriye dogru kacirinca refleks olarak cikartma hadisesini yasarim arada sirada. Bu seferki de oyle birsey herhalde diye dusunerek pek uzerinde durmadim. Ama kojo hemen olay mahaline gelerek durumu kolacan etti :)

Kafamizda senaryolar, dusunceli bir sekilde yola koyulduk. Havaalanina gitmek icin once otobuse, sonra da trene binecegiz. Otobuse bindik. Ben kendimi pek iyi hissetmemeye basladim. Midemden bir baski geliyor arada, boyle bulanti gibi birsey. Hamilelik boyunca hic bulantim olmadigi icin biraz kuskulandim. Acaba dunku kan verme olayindan sonra toparlanamadim da ondan mi oluyor dedim. Biraz zaman gecti, yine bulanti hissediyorum. Iste  o zaman cozdum olayi: Aksam yedigim ton baligindan zehirlenmistim! Bir an once inmek istedim once, ama baktim ki gecenin korunde olur olmadik yerde inersek daha da zorlasacak isimiz. Trene binecegimiz yere kadar sabrettim ama bir Allah bir ben bilirim o anlari! Kojoya da panik yapmasin diye birsey caktirmadim ama "Su arkadaki Cinlileri dovmek istiyorum, amma cok konusuyorlar, hic susmadilar bindigimizden beri!" diye soylenince kojo bende normal olmayan birseyler oldugunu anlamis bile! :)

Otobusten iner inmez kojoya anlattim durumu ve eve gitmek istedigimi soyledim acilen! Kojo hemen durumu kavradi ve beni ilk gordugumuz kafeye soktu, biraz sakinlestim, biraz su ictim ama farkindayim ki banyoda uzun bir sure gecirmem gerekli ve derhal! Allah'tan o anda bizim otobus geldi ve tekrar eve dogru yola ciktik. Insanin sagligi yerinde olmayinca gozunde hicbir sey olmuyor walla, ne gezi, ne kacan tren, ne yanan rezervasyonlar, hicbiri!

Eve gelir gelmez uzun bir banyo seansina girdim, evet balikti bu, baska birsey degil! Sonrasinda hemen istirahat, ihlamur, su takviyesi derken sabah 6'ya kadar uyanik kalmisiz. O saatten sonra ancak daldik uykuya...

Sonraki gunler toparlanmakla gecti. Yorgunluk + halsizlik halim hafta boyu devam etti. Sonraki hafta ise eteklerim tutusmus durumdaydi. Projelerin yetismesi icin sayili gunler vardi onumde ve kafayi toparlayip yazmasi hic kolay olmadi...

Artik hic hevesli degilim Amsterdam'i ya da Danimarka'yi gormeye. Acaip hevesim kacti. Iyi olsam da gitmem bu sene. Artik ne zamana kismet olursa... Allah saglik versin de, gerisi hikaye... Bu da bu hikayeden cikarilacak ders olsun :))

Not: Kucuk Denizkizi da zaten Cin'e gitmis, en az 6 ay oradaymis. Gitsek de goremeyecekmisiz...

Not2: Fotograflar Keukenhof Bahcelerine ait, buradan ve buradan. Son foto ise Kopenhag'daki unlu Kucuk Denizkizi heykeli.