22 Ocak 2014

Hayat

Hayat karmaşık bu aralar.
Bir taraftan programlanmış robot gibi yaşadığımız günlük işler.
Diğer taraftan robot olmadığımızı kanıtlamak istercesine su yüzüne çıkan sorular.
Sorgulamalar.
Sonra tekrar programlanmış işler.
Bundan 2 sene sonra gelse yine aynı düzenin devam edeceğini bilmek.
Sistemin bir parçası olmak.
Ama sen olmadan da sistemin aynen devam edeceğini fark etmek.
İşyerinden ayrı kaldığım yaklaşık 3,5 seneden sonra geldiğim ilk gün sanki hiç gitmemişim gibi hissetmiştim.
Hiç bir şey değişmemiş neredeyse.
İşler aynı, düzen aynı. Yüzler hemen hemen aynı.
Olup olmamak fark etmiyor. Sistem aynen devam ediyor.
Bir fark yaratamamak, artı değerinin olmadığını bilmek bazen üzüyor.
Bazen de sürünün bir parçası olmak rahat hissettiriyor.

Robotlaşmış düzende yaşayıp giderken derinlere dokunan bir telefon geliyor.
"Anneannen gidiyor artık"
"Azraili bir kez atlattı. Sanırım ek süre istedi."
"Arkadakilere çok iş çıkartmamak için şimdi gitmek istemedi."
"3 ayları bekliyor. 3 aylar gelince gidecek."
"Ne kadar kaldı 3 aylara?"
"2 ay sonra. Nisan'da."
"Bir melek artık o."
Ağlayarak kapanan bir telefon.

"Sıralı olsun" da dense, "Torununun torununu gördü" de dense kar etmiyor. Ölümün yüzü soğuk.
Ağlamak böyle zamanda olmayacaksa ne zaman olacak?
İyi dilekler, dualar, niyet göndermeler.
Olacak olanın önüne geçmek değil maksat, olacak olan iyilikle, güzellikle dolu olsun, aydınlık, ferah olsun niyet.
Gelin gibi gidebilmek.
Gelin gönderir gibi gönderebilmek.
Gidip göreceğim inşallah dünya gözüyle bir kez daha, bu haftasonu.
Son mu olur, ne olur bilmem.

Bu düşünceler bir süreliğine geçiyor zihnimden.
Sonra başlıyorum robot gibi yaşamaya, kaldığım yerden.
Yapılacaklar listesi kabarık.
Çözülmesi gereken şeyler var.
Alınacaklar var.
Hayat devam ediyor.
Her koşulda, her halükarda. Her şeye rağmen.
Duygularımın düğmesini kapatmam lazım.
Hiç bir zaman yapamadığım şey.

10 yorum:

  1. ne denir ki... beni 6 yil onceye goturdun. ispanyadaydim anneannen cok iyi degil dediklerinde. ne yapacagini bilememe, kendini teskin etme, sonra normal akisin devam etmesine sasirma. allah size, annenlere guc versin. DIlerim kus gibi yuksuz olsun.
    Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağol Gülçincim, ne güzel bir dilek bu, öyle olsun inşallah. Anneannen de nur içinde olsun.

      Sil
  2. Başınız sağolsun canım Nurlar içinde yatsın...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yok vefat etmedi henüz, hayatta.

      Sil
    2. İşte böyle zamanlarda hayat çok daha farklı sorgulanıyor.
      Duygu selleri içinde kaldım şu an..,
      Ne diyeceğimi bilemiyorum.Geçmişe götürdün beni, 10 yıl kadar öncesine..

      Anneanneler farklı sevilir.
      Eninde sonunda bırakıp gidiyorlar ama maalesef :/
      Nisan'a kadar olduğunu bilmeniz iyi mi kötü mü onu da bilemedim..
      Huzur ve şifalar ondan yana olsun....

      Sil
    3. Çok teşekkürler.
      Nisan'a kadar durur mu bilemiyorum ama tek duası 3 aylarda gitmek.
      Umarım istediği gibi olur ve o zamana kadar acı hissetmez, mutlu olur hep.

      Sil
  3. Anneannene kalan zamanında Allah mutluluk ve huzur versin.Umarım sevdiklerinin hepsini görmeden gitmez.
    İnsan egosuna en dokunan şey yerinin hemencecik dolduralabilir olduğunu görmek sanırım.Böyle durumlarda ben şöyle düşünürüm: insanlar beni düşündüğünde akıllarına güzel şeyler geliyor mu?Bir süreliğine de olsa birilerinin aklında güzel kalmak yeterli bence.Duygularının düğmesini kapatamayanlardan biri de benim.Özel hayatta bu iyi bir şey ama bu durum iş hayatımda beni hep zor durumlara düşürdü yine de o duygu düğmesi bir türlü kapanmadı.
    Herneyse çok şükür ki,rutinden ve robotluktan bizi alıkoyan duygularımız var :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hümeyra, çok teşekkürler. Düşüncen çok ama çok güzel, paylaştığın için teşekkürler. Evet, geride hoş bir seda bırakabilmek önemli olan, değil mi?
      Duygular konusunda sana katılıyorum. Ben de içime çok atıyorum, bu huyumdan vazgeçmeyi öğrenmeye çalışıyorum.

      Sil
  4. Evet haklısın robot gibi yaşıyoruz. Dediğin gibi 2 sene sonramı görsem sanırım değişen bir şey de olmayacak..Arada duygular,düşünceler,gelgitler,keşkeler yaşanıyor ama sonucu değiştirmiyor maalesef..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet Zerencim, en çok da ona üzülüyorum. Sonuç değişmiyor..

      Sil

SOSYAL AĞLAR


İZLEYENLER

Blog Arşivi

HER GÜN MUTLAKA

NE ARADINIZ, YARDIMCI OLALIM?

Kişisel Blog

Copyright © Benden ve Bizden | Powered by Blogger
Design by Lizard Themes | Blogger Theme by Lasantha - PremiumBloggerTemplates.com