Bambino 44 Aylık

Zaman.. Hızlı geçen zaman.. Görüp tutamadığımız zaman.. Zalim demeye dilim varmıyor senin için.. Ama bazen dursan diyorum.. Ne iyi olur..

Bambino 44 aylık oldu bile.
Son ayımız alerji gündeminin etkisi altında geçti.
Yavrum, her hafta, bazı haftalar birkaç günde bir doktora gitmekten yoruldu.
Tüm doktorlarda kuzu kuzu oturuyor, ilk defa gidilen bir yerse biraz çekingen.
Tanıdığı yerlerde bizi o götürüyor her yere.
Havaların yağışlı ve kapalı olması en çok bizi sevindirdi sanırım.
Yağdıkça havadaki polen ve tozlar yere iniyor, ortalık duruluyor.
Tabi Bambinonun alerjisi de.
Bazen geceleri ardı ardına hapşurarak uyanıyor.
Burnu temizlenince hemen tekrar dalıyor.
Geceleri tuvalete kalkmaya başladı ufak ufak.
Önceleri hiç kalkmıyordu. Kalkmayınca da kazalar oluyordu.
Kaza olunca hiç tepki vermiyorum.
Yapılması gerekenleri çabucak yapıp tekrar yatmasını sağlıyorum.
Hiç söylenmiyorum, iğnelemiyorum.
Olacak, gayet normal.
Zaten kendi kendine kötü hissediyor kaza olunca, fıtrat gereği.
Onun yükü ona yetiyor, fazla bile geliyor.
Yalnız bir defasında tuvaletten sonra el yıkamayı reddetti, uykusu açılıyor diye sanırım.
Ben de elini sabunla yıkaması konusunda ısrar ettim, kural bu dedim.
45 dakika banyoda katıla katıla ağladı.
Kojo uyandı, beni uyandırdın diyerek Bambinoya kızdı.
Hiçbir işe yaramadı tabi onun kızması.
45 dakika banyoda klozet üstünce oturduk, Bambino kucağımda.
Elini sabunla yıkamak istemezmiş, öyle de temiz olurmuş.
Öyle olmayacağını söyledim ve o yıkamazsa ben yıkayacağım diye uyardım.
Yıkamamakta ısrar edince tuttum kendim yıkadım ellerini.
15-20 dk da öyle ağladı, zorla elimi yıkadın diye.
Ağlaması bitince yatağa gittik ve 2 dk içinde uyuduk.

Oluyor öyle arada.

Sakin kalabildiğim ölçüde sorunsuz atlatıyoruz.
Tabi ki ağlayacak, hayal kırıklığını belli edecek.
Ama kural varsa ona da uyulacak.
Genelde temizlik konusunda yaşıyoruz bunu.
Alerji nedeniyle ellerinin ve burnunun temizliği çok daha önemli bu aralar.
Elini yıkamadığında ya da eli kirliyken gözünü kaşıdığında tepkimi koyuyorum açıkça.
Bazen yıpratıcı oluyor durumlar.
Bazen de orta yol bulunuyor.
Öyle öyle idare ediyoruz işte.

Dün bir yerde okumuştum, evdeki ilişkilerde 5:1 kuralı uygulandığı sürece ilişkiler sağlıklı yürürmüş.
Yani karşınızdakine bir defa kızdıysanız, bağırıp çağırdıysanız, beş defa olumlu davranışta bulunarak bunu telafi edebiliyormuşuz. Güzel bir davranışta bunu dile getirmek, nezaket ve sevgi sözcüklerini kullanmak gibi.

İşyerinde bu oran 10:1 imiş. 10 güzel davranışa karşılık 1 olumsuz davranış tolere edilebilirmiş.

Neyse..

Son hafta içinde Bambinoya bir yaşama sevinci geldi, anlatamam.
Yani hep vardı ama duyguları dalgalı seyrediyordu, hepimiz gibi.
Son hafta içinde ise başına ne gelirse gelsin neşesini %90 korumaya başladı.
Sabahları çok neşeli uyanıyor, yanıma gelip rüyalarını anlatıyor.
Kahvaltıyı birlikte yapıyoruz.
Oyun oynuyoruz, benim hazırlanmamı izliyor, bazen yardım ediyor. Takı falan seçiyor bana :))
Sonra beni evden "Gudbay, baybay, hayırlı işler, hayırlı kurslar (anneanneye söylerken diline doladı), güle güle git, çabuk git, çabuk gel" mantrasını tekrarlayarak gönderiyor. Ben çıkar çıkmaz "Babba kalk, annem gitti" diyerek babasını uyandırıyor :)
Günlük rutini aynen devam. Kahvaltı+evde serbest zaman+parka gitmece+eve gelip yemek yemece+uyku+ikindi öğünü+kitap ve oyun+anne-babanın gelişi+yatana kadar oyun ya da dışarı çıkmaca. Akşam yemeğinin zamanı değişken olabiliyor.
Alerji nedeniyle bu rutine günlük banyolar eklendi.
Eve gelince üstü değişiyor, polenler giysilere yapışırmış. Burun deliklerinin içinde birikirmiş. E Bambinonun saçları da kıvırcık olunca, banyo yaptırma elzem hale geliyor.

Bambino neşeli olunca ben de kendimi daha enerjik hissediyorum. Vicdan azabı durumları çok nadir yaşanıyor. Çok şükür, bin şükür.

"Anne, şimşek çakınca kendimi tehlikede hissediyorum."
Öyle dumur edici sözleri var ki, şimdi aklıma bir tek bu cümle geldi. Not alayım diyorum, anı kaçırıveriyorum. Aklıma geldikçe yazarım.