Bize Müsaade

Geçen Çarşamba gecesi başlayan burun akıntısı ve ateş ile birlikte bir haftadır hasta olan Bambinonun sağlık durumu fiziksel olarak iyiye gidiyor.

Ancak Pazartesi gecesi kojonun iş nedeniyle gitmesini psikolojik olarak sindiremeyen Bambino, gecelerini oyun oynayarak geçirmeye başladı. Uykuyu unutan Bambino kendini olduğu kadar annesi ve anneannesini de şaşkaloz etmiş durumda.

Yarın sabah çıkacağımız gezimizin lojistik hazırlıklarını yorgunluk, uykusuzluk ve Bambinonun uyanık kaldığı zamanlarda devamlı kucağımda olmak istemesi nedenleriyle henüz gerçekleştiremedim.

Bugün gece de uyumayacağımızı öngörerek valiz hazırıkları sırasında pek çok şeyi unutacağımı düşünüyorum ciddi ciddi.

Üstelik kojonun yokluğunda Bambino ile eşya taşıma, uçak yolculuğu, bilmediğimiz diyarlarda ulaşım, iletişim, düzen kurma gibi şeylerin sorumluluğunu düşündükçe geriliyorum. Yüzümdeki sivilceler anlatıyor yeterince.

Çocuksuz zamanlardaki gibi hareketli bir gezi olmayacağını biliyorum. Bu konuda beklentim yok. Bambinonun da şimdikinden daha fazla huzursuz olacağını ummuyorum (ummalı mıyım yoksa?) Tek dileğim bunca yorgunluğun üzerine hasta olmadan gidip gelebilmek. Zaten uykusuzluk nedeniyle gideceğime sevinemiyorum bile. Gözümün önünde yastık yorganlar uçuşuyor :P

Yine de gidiyor olmak güzel. Hava değişikliği iyi gelecek umarım hepimize.
Ve yine umarım ki Bambino annesine çekmiştir ve gezmeyi annesi kadar çok sever.

İyi haberler ve güzel anılarla geri dönmek üzere. Sağlıcakla kalın, hürmetler!