20 Aralık 2012

Bambinonun Bir Gecesi Bir Akşamı


Salı gecesi 5'te uyandı Bambino.
"Anne, mavi jipimi buraya getir"
"Tamam, getireyim oğlum. Neredeydi jipin?"
"İçeride."
"Tamam, gidip getireyim."
"Ben de gelicem seninle."
"Peki gel, birlikte gidelim."

Salona geldik, etrafta mavi bir pollis arabasından başka jip gibi bir araba yok.
Bambinonun araba sayısı çok olduğu için hangi arabadan bahsediyor anlamadım.
Sırasıyla bütün odalara girip mavi jip aradık.
Ama bulamadık.
O zaman dank etti bende.
Bambinonun mavi jipi yok ki! :)
Rüya görmüş bizimki.
Ama öyle ısrarlı istiyor ki!
Rüya görüdğünü ve aslında mavi jipinin olmadığını söylemedim kendisine.
Ama ilginç bir şekilde farkına vardı Bambino.
Ve şunu söyledi:
"Anne, hadi pazara gidip mavi jip alalım."
"Pazar şimdi kapalı oğlum, sabah olup açılınca gideriz."
"Hayır, ben şimdi pazara gitmek istiyorum."
"Pazarcı amca ve teyzeler evlerinde uyuyorlar. Sabah olunca uyanacaklar, kahvaltı edip giyinecekler ve pazara gelecekler. Ancak o zaman gidebiliriz."
"Biz şimdi gidelim anne."
"Hem sen bugün arkadaşlarınla görüşeceksin (Mahalledeki kreşin gösterisine davet etmişler bakıcı teyzesi ve Bambinoyu). Belki orada oyuncaklar arasında mavi bir jip görürsün."

Biraz daha konuşunca ikna oldu Bambino.
Bir süre sonra yatağa gittik ve uyumaya devam ettik.
O vakitte yatınca sabah geç uyandık tabi :)

Öğlen işyerinin civarındaki oyuncakçılarda fellik fellik mavi jip aradım.
Bir keresinde alışverişe gittiğimizde markette uzaktan kumandalı mavi bir jip görmüştü Bambino.
Muhtemelen bahsettiği jip oydu.
Ama benim uzaktan kumandalı araba almaya niyetim yoktu :)
Biraz büyük bir araba olsun yeterdi.
Çek bırak cinsinde olabilirdi.
Mavi olacaktı, orası kesin.
Kapıları da açılsa iyi olurdu.
Ama bu kriterlerin tamamını karşılayan bir araba yoktu dükkanlarda.
Hiç almamaktansa yaklaşık bir araba almaya karar verip mavi büyük bir jip aldım (kamyonet gibi daha çok).


Akşam eve geldim.
Bizimki açtı paketi, mavi jipi görünce sevindi (Tam kafasındaki gibi olmadığını anladım ama o da "Hiç oyktan iyidir" diye düşündü sanırım :P )
Hava soğuk ama rüzgarlı değildi.
Dışarı çıkıp mavi jipi sürmeye karar verdik.
ODTÜ'ye gittik.
Arabaya bir kablo bağlayıp (ip bulamayınca kablo bağladık :P ) Bambinonun eline verdik.
Bütün gece sürdü jipini ODTÜ'de.
Stadyuma girdik.
Merdivenleri bir bir çıktı bizimki.
Ortam tenha, ODTÜ güzeldi.
Biraz üşüyünce sıcak birşeyler içmek için çarşıya gittik.
Ben sahlep içtim, Bambino bir bardak sıcak süt, kojo da yemek yememiş olduğu için en çabuğundan bir menemen istedi.
Bana getirilen tarçını Bambino kahve diyerek sütünün içine döktü. Tarçını çok sevdi. Ama adını kahve diye biliyor :)
Koca bir bardak sütü tarçının hatırına içti Bambino.
Ama nasıl içti?
Küçük çay kaşığı ile!
İç iç bitmedi tabi.
Ama azimli bizimki.
Dükkan kapanana kadar içti hepsini.
Sadece son yudumu bana verdi.
Karnı şiştiği için sanırım :)

Sonra dışarı çıktık.
Arabaya kadar jipini sürdü yine Bambino.
Arabaya gelince de "Ben arabayla gitmek istemiyorum, yürüyerek gitmek istiyorum" diye tutturdu.
Son zamanlarda bunu çok söylüyor.
Biraz daha oynamasına izin verdik.
Sonra kendi isteğiyle oturdu arabaya.
Ve evin yolunu tuttuk.
Eve gelince ilk iş dükkandaki abinin verdiği magneti buzdolabına yapıştırmak oldu.
İkinci iş de direkt yatağa gitmek :)
"Çok sevindim ben" diye diye uyudu yavrum. :)

14 yorum:

  1. Banu yaa...

    Bambino'yu ODTÜ'de görünce öyle duygulandım ki... gözlerim doldu. Ve hatta öyle duygusal yazmışsın ki, boğazım da düğümlendi. Ne kadar sakin anlatmışsın. Ben, Çınar 5'te kalkıp jip istese bir süre yatmaya ikna eder, carlardım sonra da kesin! Kendimden utandım bir an.. neyse, konuya dönelim :)

    Akşam akşam ODTÜ'ye gitmek nereden aklınıza esti bilmiyorum ama iyi ki gitmişsiniz. Ya bende tarif edemediğim bir his yarattı yazı ve fotoğraflar. Boğazım düğümlendi, orada olmak istedim; hem hüzünlendim, hem sevindim... çok tuhaf...

    Bambino mavi jipiyle güle güle oynasın! İyi ki almışsın! Kocaman öptüm tatlı oğlunu da seni de!!!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Başakçım, Canımcım,

      Valla billa duygusallaştırarak yazmadım, olduğu gibi yazdım. Hüzünlenmene üzüldüm şimdi :) Çok neşeli yazamadığımın farkındayım ama çok da ağlamaklı değil yahu :P

      Babası biraz carlamaya kalktı ama bizimki ağlamaklı oldu hemen, jipim de jipim diye tutturunca kalktık mecburen. Yoksa her zaman kolay değil böyle sakin olmak, uykusuz kalmak.

      ODTÜ'ye gitmek kojonun fikriydi. Bana kalsa Real'e gidip kapalı mekanda takılırıdm sanırım. Ama iyi ki de böyle oldu, enerji attı bizimki.

      Bir dahakine siz de gelin, beraber araba sürelim. Stadyumdaki öğrencilerin çok hoşuna gittik biz, foto çektiler devamlı, çok meşhur olduk. Tabi o soğukta çocuğunu dışarı çıkarıp koşturan sadece biz vardık :)))

      ODTÜ'de olmak bana ilginç bir enerji verdi bu defa. Belki son olaylardan sonra sıcağı sıcağına gittiğimiz içindir. Bilemiyorum.
      Dediğim gibi, bir dahakine birlikte gidelim :)

      Ben de Çınçın'ı ve seni öpüyorum kocaman :)

      Sil
    2. Yok öyle kötü bir hüzün değil; güzel bir hüzün... kendim kafamda anlayabilsem yazacağım da, dedim ya, çözemedim :)

      Banu gerçekten, çok uzak değiliz ODTÜ'ye aslında (Dikmen'deyiz biz), kararlaştırıp bir akşam gitsek birlikte :) Çınar'ın arayıp bulamadığı şey deliler gibi koşturmak, valla süper olur!

      Hmm, hüzünlenmemin nedeni sanırım bu son olaylar... bir daha böyle şiddet dolu günler görmemek, bir daha bu tür saçma sapan olayları yaşamamayı diliyorum. Hani bu okul hep böyle, Bambino'nun yaptığı gibi, herkesin tadını çıkartacağı bir okul olarak kalsın istiyorum, sanırım ondan.

      O zaman, görüşmek üzere diyorum!!! Sevgilerimle!

      Sil
    3. İnsan çocuğunu kendi gençliğinin geçtiği mekanlarda görünce bir tuhaf oluyor. Böyle birşey olabilir mi sendeki hüzün? Bizim şenliklerde coştuğumuz o stadyumda kanından canından bir parça masumca koşturuyor. Aynı çimlere basıyorsunuz, aynı tribünde oturuyorsunuz bu defa. "Heyyyt be, hey gidi günler hey!" diyorsun farkında olmadan. "Neydik, ne olduk?" diye düşünürken kendi aleminde takılan öğrencilere bakıp anılara dalıyorsun. Sonra "Acaba Bambino da anne ve babasının okuduğu okulda mı okuyacak?" diye geçiriyorsun aklından. Geçmiş ve gelecek şu anda buluşuveriyor bir anda. Zamanlar arası yolculuk gibi birşey. Değişik bir his :)

      Umarım bir daha yaşanmaz diyeceğim tabi ben de ama biliyorum ki bu toplum daha büyük olaylar yaşayacak potansiyelde malesef. Ve nasıl korunuruz, nasıl en az etkiyle atlatırız, nasıl çözüm olabiliriz sorularıyla sıkışmış hissediyorum kendimi. Takip ediyor musun bilmiyorum, Tanya ve ailesi yurtdışına yerleşme kararı aldılar; onu öğrendiğimden beri daha da karamsarım...

      Bir dahakine çok spontan olmadan haberleşelim.
      Sevgiler :)

      Sil
    4. O da var tabii :) Çınar'ı kaç zamandır götüremedik; ondan bir heyecan yaptım herhalde!

      Toplum konusunda girmiyorum Banu, yazdıkça yazasım, üzülesim geliyor. Gitmek de çözüm değil, kalınca da bir işe yaratamıyoruz...

      Evet, buluşalım! Haberleşelim :) Öperim!

      Sil
    5. Çınar bayılır oralarda koşturmaya eminim :) Biz bile kojoyla çok eğlendik!
      Öptüm!

      Sil
  2. Ağzından çıkan "çok sevindim ben" lafını duyunca tüm yorgunluklar bitip gidiyor zaten. Ne iyi yapmışsınız da gitmişsiniz ODTÜ'ye. Kıyamam ben onun rüya görüp jip istemesine:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zerencim, aynen dediğin gibi! O sözü duyunca inanılmaz mutlu oldum, değdi herşeye :) Siz de gelin birlikte gidelim :)

      Sil
  3. Rüya görüyor bu adamlar yahu ciddi ciddi;)

    çok sevinmiş,canım ya :))

    YanıtlaSil
  4. :) Fırsat oldukça okuyorum çok tatlısınız anne&oğul çooookk :)

    YanıtlaSil
  5. Fırsat buldukça okuyorum maceralarınız ve anne&oğul çok tatlısınız çoookk :)

    YanıtlaSil

SOSYAL AĞLAR


İZLEYENLER

Blog Arşivi

HER GÜN MUTLAKA

NE ARADINIZ, YARDIMCI OLALIM?

Kişisel Blog

Copyright © Benden ve Bizden | Powered by Blogger
Design by Lizard Themes | Blogger Theme by Lasantha - PremiumBloggerTemplates.com