Uyku Eğitimi Üzerine

Bugün bebeğin ilk üç ayının aslında dördüncü trimestır olduğunu çok çabuk unutarak beklentilere giren ben, yarın "Bu bebek niye uyumuyor?", "Ne zaman 5 saat kesintisiz uyuyacağım?", "Neden bu kadar çok emiyor?", "Ne zaman düzene girecek herşey?" gibi sorularla gereksiz yere kendimi yıpratmayayım diye bu yazı burada bir yerlerde dursun.

Bambinoyu 3,5 sene emzirmiş bir anne olarak Bambinada aynı performansı gösterebilecek miyim bilmiyorum ama kızın şimdiden başlamış emerek uyuma hallerine bakarak abisinin yolunda ilerlediğini rahatlıkla söyleyebiliyorum.

Bu nedenle bebeği değil, kendi bakış açımı değiştirmem lazım en acil tarafından :)

Uyku eğitimi bebek büyütürken en çok zorlandığım konu oldu. Tahminim yine öyle olacak :) Çünkü bünye uykusuzluğa ve yorgunluğa bir yerden sonra dayanamıyor. Uykusuzluk bende feci bir asabiyet yapıyor, sivri dilim kalpler kırıyor gereksiz yere. Ortada iki çocuk olunca Bambinanın uykularının düzenli ve kesintisiz olması çok çok iyi olur evin huzuru için :) Ama bunun için bebeği ağlatmaya içim elvermiyor. Ağlatmadan da oluyor diyebilirsiniz ama biliyorum ki benim bebeğim o cinsten değil. Şimdi bile m.e.meyi saatte bir emmek isteyip de vermeyince ortalığı ayağa kaldırıyor ve dikkat dağıtma tekniklerinin hiçbiri işe yaramıyor. Bu konuda bebeğimi tanıyorum :) Belki değişir de "kitap" bebeklerden birine dönüşürse ne ala! Ben de zorla saatbaşı kaldırıp emzirecek değilim sonuçta :)) Beklentiyi düşük tutmaya çalışıyorum o kadar.

Yazıda da denildiği gibi, 2 sene (ki Bambinoda rahatlıkla 3 sene olmuştu bu süre) düzensizlik temel kural. Bebeğin dünyaya adapte olmaya çalışmalarına destek vermeli. Bu nedenle de beklentiyi düşük tutmalı.

Hala yazının linkini vermedim değil mi? Buyrun burada :)

Yazının başında diyor ki:
"Çocukları bazı konularda illa eğitmemiz gerektiğini düşünüyoruz ya; yanılıyoruz sanırım. Özellikle ilk çocukta ve o çocuğun ilk iki senesinde yanılıyoruz. Mesela yeni doğan bir bebekte... Onun düzeni düzensizlik; onun işi dünyaya alışmak. Uyuyacak, yiyecek, agu bugu yapacak. Hepsini de annesinin kucağında yapmak isteyecek. O yüzden yeni anneler söylenecek: “Kucağımda uyuyor, yatağına bıraktığım anda uyanıyor...” Öyle olacak...

Bebeğin 3. ayı civarında anne babalarda uykuya dair şiddetli bir özlem peyda olacak. (Bu da böyle olacak; çünkü bebekler yetişkinler gibi uyumuyorlar) Bu özlem de ebeveyni “uyku eğitimi” denen  bir davranışa yöneltecek. Kimi zaman yatırılıp kaldırılacak bebeler, kimi zaman "yatağında biraz kendi başına kalsın, nasıl olsa uyur"a inanılacak...  Uyku gerçekten ders gibi öğretilecek bir şey mi? Uyku bir disiplin midir? Yoksa diğer fiziksel fonksiyonlar gibi zaman için kazanılacak bir ritm; edinilecek bir alışkanlık mıdır? Uykuya dalmayı “öğrenememiş” bir insan tanıyor musunuz?"