Yolculuk Kısmı Üzerine

 

Gittik geldik bile, kuş misali.
Bir evden diğerine gider gibi gittik geldik.
Ama yolculuk kısmı çok yordu bizi.
Bambino olmasaydı bile çok yorulurduk eminim.
Bu sefer sevmedim bir yerden bir yere gidişi.
Uçak yolculuğu zor geldi bana.
Bunda uçağı sevmeyen kojonun da payı var elbet :)
Bir günde iki uçak yolculuğu fazla geldi bu defa.

Sabahın bir vakti evden çık, havaalanına git.
Arabayı park et.
Başka bir servise bin.
Elinde iki valiz, bir çocuk, birkaç tane de son dakika eklenen ıvır zıvırla birlikte.
Servis seni havaalanına getirsin (Bu hizmet Ankara'da var, diğer yerlerde direkt arabadan inip havaalanına giriliyor).
Tüm eşyalarla birlikte güvenlikten geç.
Valizleri vermek için check-in sırasına gir.
Sıra sana gelince evrakları göster, valizleri ver, kısmi bir rahatlama yaşa.
Sonra tekrar güvenlikten geç, saatin, kemerin, ıvır zıvırın, hatta ayakkabılarına kadar çıkart.
X-ışınlarından geçen her eşyanı 10 saniye sonra tekrar toparla. Üstünü giyin tekrar.
Çocuğu unutma :)
Hangi salona gitmen gerektiğini bul.
Vakit geldiyse salona git.
Vakit varsa etrafta dolaş, belki bir kahve iç.
Ya da çocukla birlikte yürüyen merdivene bin, in, bin, in, işin ne :)
Sonra salonda tüm yolcular toplaşsın. Kapılar açılınca uzun bir kuyruk oluşsun.
Kuyruğa gir.
Biletini pasaportunu hazır et, tekrar kontrolden geçeceksin.
Bu arada çocuğun isteklerine hazır ol.
Susar, acıkır, uykusu gelir, m.eme ister, dolaşmak ister, önde geçmek ister, ağlar, mızmızlanır.
İdare edeceksin artık :)
Sonra uçağa bin.
Koltuğunu bul.
El bagajını baş üstü dolaplardan boş olanına tık.
Kalan eşyalarını ayak altına yerleştir.
Yerine otur.
Kemerini bağla.
Çocuğun kemerini bağla.
Çocuğun kalkış ve iniş sırasında yerinden kalmasını engelle.
Neyse.
Herkesin binmesini, yerine oturmasını bekle.
Sonra hosteslerin anonslarını dinle, güvenlik önlemlerini izle.
Uçakta yerine oturduktan sonra hemen havalanmayı asla bekleme.
Uçak saatinde kalkabilir, 10 ya da 30 dk sonra da kalkabilir.
Kalkar gibi yapıp havaalanı pistinde tur atabilir (İstanbul'da çok oluyor).
Daha kalkmadan sıkılan çocuğu oyala.
Bu kural hep aynı gerçi, çocuğu oyala :)
Senin uçağına sıra gelince sevin :)
Sıkı tutun, kalkıyorsun.
Kulakların tıkanabilir.
Çocuğu uyarmayı unutma.
Uçak kalkınca biraz rahatla.
Şansın varsa çocuk uyur birazdan.
Tabi sen de hemen uyursun :)
Ama kısacık bir uçuş ise uyuma, çocuğu da uyutma :)
Ankara-İstanbul arası 50 dakika.
Zaten uçak havalandıktan sonra hemen yiyecek içecek servisi başlar.
5-10 dakika içinde de uçak alçalmaya geçer.
Hostesler bu defa apar topar boşları almak için dolaşmaya başlarlar.
Ne yediğini, nasıl yediğini anlamazsın bile.
Koştur koştur bir uçuştur bu uçuş.
Birazdan pilotun kısa anonsunu duyarsın.
Tekrar herkes yerlerine oturur, kemerlerini bağlar.
Sorunsuz bir iniş için dua edersin.
Çocuğu tekrar koltuğuna oturtup kemer bağlarsın (Eğer yerinden kalktıysa. Bambino bazen yol boyu hiç kımıldamıyor, öyle dışarıyı izliyor)
Uçak inince yine rahatlarsın.
Birinci kısım geçti sayılır.
Ama aslında herşey tekrar başlıyordur :))

Uçaktan pılını pırtını alıp inersin.
Valizlerini almak için önündeki sürüyü takip edersin.
Bagaj alım yerinde bozuk para verip tekerlekli arabalardan edinirsin.
Yürüyen bantta valizini tanıyıp insanları yararak valizlerini kahramanca kapar arabaya koyarsın.
Çocuğa valiz çarpmasın diye ikaz edersin :) Hem çocuğu hem başkalarını.
Valizler tamamsa diğer uçuşa yetişmek için havaalanında koşturmaya başlarsın.
Ama aradaki süre uzunsa yayıla yayıla gidersin.
İkinci uçuş için valizleri vermek üzere kontuara gidersin.
Kontuar bagaj alımına başladıysa valizleri verip kurtulursun.
yok başlamadıysa bir süre daha valizlerle dolanırsın havaalanı içinde.
Acıktıysan yemek yersin.
Çocuğun altını değiştirirsin.
Onun iyi vakit geçirmesi herşeyden önemli tabi.
Onunla daimi olarak oyunlar oynarsın.
Üstünü başını giymek istemezse üstelemezsin, sadece elinde taşıdığın eşya sayısı bir anda iki katına çıkıverir, o kadar :)
Yemek yemek istemezse onları da çantaya atarsın.
Neyse, valizleri verince biraz rahatlarsın.
Ama o da ne?
Uçakta rötar vardır, umduğundan daha uzun sürecektir gidiş.
Yapacak birşey yok.

Gidiş vakti geldiğinde tekrar üstünü başını çıakrıp güvenlik kontrolünden geçersin.
Tekrar giyinip toparlanırsın.
Gümrüksüz alışveriş yapmak istersen (dönüşte zaman yoksa) yaparsın, en azından fiyatlara göz gezdirirsin.
Sonra doğruca salona gidersin.
Yine beklersin, kuyruğa girersin, bilet- pasaport kontrolü sonrası uçağa binersin, bagajlarını yerleştirip koltuğuna oturup beklemeye başlarsın.
Uçak bir zaman sonra kalkar.
Çocuk hemen uyur.
Sen de öyle :)
Uyanınca birşeyler atıştırırsın.
Dışarıya, sağa sola bakarsın.
Kalkıp biraz yürürsün, kan dolaşımın hızlansın diye.
İniş vaktine doğru sen de sıkılırsın, çocuk da sıkılır iyice.
Yine de dağılmak yok, hayali oyunlar uydurursun çocuğun seviyesine göre.
Kitap okursun, hikaye anlatırsın, şarkı söylersin, öndekiyle sohbet edersin.
Çocuk ağlamasın yeter ki :)

Ve sonra iniş vakti gelir.
Koltuğuna tekrar oturup kemerini bağlarsın.
Çocuğunkini de bağlarsın.
Dua edersin yine.
Uçak inince yine eşyalarını toplayıp sürüyü takip edersin.
Valizlerine kavuşunca geçici konaklama yerine nasıl gideceğine odaklanırsın.
Metro mu, tren mi, taksi mi, araba mı her ne ise oraya yönelirsin.
Geçici konaklama yerine varıp odana kavuşunca derin bir oh çekersin.
Gün bitmiştir.
Sen de bitiksindir :)
Yine de kararlıysan biraz dinlenip dışarı çıkarsın, çocuğu da alıp.
Yerse tabi :))

Yazarken bile yoruldum, ki bir çok ayrıntıyı atlayarak yazdım :)

Bir de aynısını 5 gün sonra tekrar yaşadığınızı düşünün.
Hem de daha çok yükle.
Gitmek istemeyen bir çocukla :)
Yorgun anne-babayla.

Bir dahakine bir günde 1 uçak yolculuğu olacak şekilde planlayacağım gezileri :)
Ya da direkt uçuş bulacağım (Nasıl oalcaksa o?) :P

Foto