Bir Annelik Anatomisi- Benim Hikayem Vol.2

Yazinin ilk bolumu icin tiklayin...

Sonra Ingiltere'de hamile oldugumu ogrendim :) Bambaska bir hayat basliyordu onumde ama bebegimi elime almadan bunu idrak edemeyecegimin de farkindaydim. Zaten Bambino sagolsun varligini neredeyse hic belli etmedi, hic rahatsizlik vermedi bana. Normal rutinime devam ettim, okula gittim, gezilere ciktim, her zamanki hayatimi aynen devam ettirdim. Bu donemde neredeyse hicbir sey okumadim, uye oldugum Baby Center UK haric. Oradan da haftada bir geliyordu yazilar, bu da bana yetiyordu. UK'deki sistemin rahatligi, yeme-icmeden ziyade annenin mutlulugunu on plana almasi bana da yansidi. Kafam rahat oldugu surece yedigim ictigim ya da ne kadar hareket ettigim gibi konulara pek takilmadim. Taa ki TR'ye gelene kadar! Buradaki sistemi gorunce icim daraldi, doktorumu bulana kadar biraz sikinti cektim ama Husniye Hanimdan sonra eski duzene aynen devam ettim.

Asil olaylar Bambinonun dogumuyla birlikte basladi. Bir anda emme-gaz cikarma-uyuma ucgeninin icinde hapsolmus vaziyette buldum kendimi! Insan buna kendini ne kadar hazirlayabilirdi bilmiyorum ama kimse bana bunu anlatmamisti! 'Bir cocuga bakmak icin bir koy gerekir' in ne kadar dogru oldugunu Bambinoyu kucagima alinca anladim!

Bu arada Bambino icin bir duzen oturtmaya ilk gunden baslamistim. 'Nasil baslarsa oyle gider', 'Kucaga alistirma sonra birakmak istemez', 'Sunu soyle yap sonra onunu alamazsin' gibi bircok soz duydum. Acemi annelik ne kadar zor birsey ki, hicbir sey bilmediginiz ve tecrubesiz oldugunuz icin ozellikle cevrenizdeki annelere kulak veriyorsunuz, onlar daha iyi bilir diyerek her dediklerini kaale alip dusunuyorsunuz. Yaptiginiz her sey yanlis gibi geliyor bazen...

Bu arada okudugum tek kitap olan Tracy'y dinleyip EASY rutinine baslamaya karar verdim. Bambinonun birinci haftasi basladim: Her meme saatini kaydettim, her alt degistirmeyi ve her uykuyu da! Bunun icin cok guzel cep telefonu uygulamalari var, hem de albenili, cicili bicili :) Basladim Bambinonun duzenini anlamak icin kayit almaya. Bir yandan da basta 2 saatlik EASY rutininden sapma olmamasi icin cabalamaya basladim. Ozellikle uyku saati gectiginde uyutmak icin cabaladim. Yine Tracy'nin dedigi gibi Bambinoyu sallamak yerine sss-pat yontemi ile uyutmaya karar verdik kojoyla. Sallamaya alismasin, kucaga, memeye alismasin, kendi kendine uyumayi ogrensin istedik. Hatta cok net hatirliyorum, hic kitap okumayan ve bu konuda acaip isteksiz olan  kojo (icgudulerini takip et ekolunu savundu bastan beri kendisi!) gecenin bir yarisi Tracy'nin kitabini acip nasil sss-pat yapilmasi gerektigini okudu los isikta, cunku Bambino bu sekilde uyumuyordu o gece!! En sonunda kucagimiza alip bir sekilde uyutmustuk ama Tracy yolundan sapmistik! Hay Allah!!

Tam 14. gundu Bambinonun gaz sancilari basladiginda. Yakin kiz arkadaslarim bizdeydi ve 3 yasinda cocugu olan tecrubeli arkadas, Bambinonun birdenbire baslayan aglamalarina hemen teshis koydu: Gaz sancilari basladi! 'Panik yapmayin, ilac vermenizi onermem, bir sure boyle gidecek, sonra kendiliginden duzelecek' dedi! Diger bir arkadasim ise reiki ile enerji gonderdi Bambinoya, ise yaradi ki birkac saat uyudu o gun :)

Ancak olan bizim EASY rutinimize oldu. Saatler sasti, duzen falan kalmadi. Gecenin bir yarisi baslayan kivranmalar, aglamalar ve karsisinda neredeyse caresiz anne-baba... Tecrubesiz ebeveynler olarak dort bir yandan ne yapabilirizi arastirmaya basladik. Ben yine bloglardan cok faydalandim, ancak cogu yerde ilac tedavisi ile cozum bulundugunu okudum. Bunu da yapmak istemeyince Bambinoyu rahatlatmak icin her turlu diger yol mubah olmaya basladi.

Ilk 3 ay kucakta olmanin sicakligini ve keyfini alan Bambino sadece kucakta uyudu. Pilates topunun uzerine oturup onu kucagima alip hafif hafif sallandim. Gece genelde emip geri uyuyordu ama gaz sancisi geldiginde ortalik ayaga kalkiyordu. Kojoyla sicak havlular, kiraz cekirdekli yastiklar, elektrikli minderler arasinda mekik dokuduk.

Biz bunlari yaparken benim aklim hala bolunen uyku duzenimizde ve uyutma seklimizdeydi. Takip ettigim bloglardan Nihan'a ulastim ve onun deneyimlerini ogrendim. Demir bebek gibi Bambino da uyur muydu acep? Nihan gibi bebegimi cok iyi taniyabilecek miydim ben de? Geceleri ise uyanma sayimiz sanki ortalamanin cok uzerindeydi. Bambino gece en gec 2 saatte bir kalkiyordu; gaz sancisi geldiginde ise ne uyuyordu ne uyutuyordu! Aksam da gece uykusuna saat 9 gibi ancak daliyordu. Aksam 9 cok gec diye dusunuyordum ama ne yaptiysam bu saati geri cekemedim, ustune ustluk bazi geceler 10-11 i buldu uyuyabilmesi. Yine Tracy'nin dediklerini yapmis ama sonuc alamamistim. Bir de gaz ya da reflu durumunda Tracy'nin net onerilerini goremedim sanirim, o da bende kafa karisikligi yaratti.

Ikinci ay kontrolunde doktorun verdigi gazi alarak eve gelip aglatarak ama yaninda durarak uyutmayi denedik kojoyla. Ama gonul buna 1 dakika bile dayanamadi, vazgectik yine ayni gun. O zaman gaz sancilari bitene kadar mevcut duruma devam etmeye karar verdik. Gaz sancilari bitince uyku egitimi verirdik, o zaman daha kolay olurdu. Simdi bebisin bize ve sicakligimiza ihtiyaci vardi.

Bu erteleme kararini verdim ama bir yandan da 2 aylik, 3 aylik, hatta 1 aylik cocuklarin misil misil uyuduklari, birkac gunluk cabadan sonra deliksiz uykuya gectiklerini okuyordum. Icim rahat etmiyordu tabi ki. Acaba bende mi bir sorun vardi, ben mi beceremiyordum? Evet, her bebek farkliydi ama bircok kisiden ayni seyi okuyunca ve ogrenince insanin icine de bir kurt dusuyordu. Bambino niye oyle uyumasindi?

Veee yine duramadim ve cok uykusuz gecen birkac geceden sonra, bu konuda gayet dertli bir haldeyken, Bambinoya uyku egitimi vererek yatir-kaldir uygulamaya karar verdim, ama ne mumkun! Daha ilk seferde katilarak agladi bizimki, uzun sure hem de! Dis sikintisi varmis meger ama yine de fazla tepki verdi diye dusundum. Bir yandan da demek ki Bambino hazir degil boyle bir seye dedim.

O gunden sonra biraz zaruretten biraz da isteyerek uzak durdum internetten bir sure. Bambino kucagimda uyuyor, yataginda yatmayi istemiyordu. Gece de yine 2 saatlik periyotlarda uyaniyordu. Dusundum, dusundum. Bir bebegin kendi kendine uyumasi ogretilebilir miydi ya da ogretilmeli miydi? Yoksa bebek bunu hazir oldugunda kendi mi gerceklestiriyordu? Nasil ki dis cikarmasi, emeklemesi, yurumesi, donmesi, oturmasi bizim elimizde degilse ve bebegin kendi ic dinamikleri sonucu zamani geldiginde ortaya cikiyorsa, uyku da boyle miydi? Bebegin verdigi isaretleri izlemeli ve ona guvenmeli miydi? Bebek birsey istiyorsa, bir sey talep ediyorsa var miydi bir bildigi?

Bunlari dusunurken gunler geciyor, Bambino kendi hizinda buyumeye devam ediyordu. Uyku duzeni giderek bozulmustu gun gectikce, 2 saatte bir uyanirken simdi saatte bir uyaniyor, hatta bazen bir saat icinde 3 kere uyaniyordu bazen. Uykusuzlugum oyle bir noktaya geldi ki, 'Bu kadar sik uyaniyorsa bari uyumayayim, iyice sersem olmayayim' diyerek gecede bir ya da iki saati uyanik gecirmeye basladim. Her uyandiginda emmek isteyen Bambinonun bu dedigini yaptim, ancak sabaha karsi gaz sancilari olarak geri dondu bu durum. Ama bunu duzeltmeye ya da baska bir yontem denemeyi dusunmedim bu sefer... 'Bu da gececek, bu da bir donem ve gelip gececek' diyerek ayakta kalmaya calistim.

O sirada Aylin annenin aglatarak uyutmaya siddetle karsi cikan yazilarini okudum ve onunla iletisime gectim. O da sagolsun kendi tecrubelerini anlatti bana, '1 yasindan sonra cok sey degisiyor, sabret' diyerek moral verdi. Berceste sagolsun her firsatta gtalk'dan mesaj atarak tavsiyelerde bulundu (hala cozemedim nasil calisiyor o mekanizma :PP) Ayni sekilde Isil'in tecrubelerini ve onerdigi bazi linkleri inceleme firsati buldum. Naomi Aldort'un internet sitesinde birkac gece gecirdim (sadece geceleri uyanik oldugum zamanlarda girdim, yoksa sabaha kadar internet basinda oturmadim :P) Soru-cevap kismini tek tek okudum diyebilirim, ama ilk olarak uyku ile ilgili sorulari okudum. Burada fark ettim ki Bambino gibi sik uyanan pek cok bebek var aslinda. Kesintisiz uyumak cok az gorulen ve hatta istenmeyen bir durum.

Naomi Aldort'un internet sitesinden cok sey ogrendim. Kitabinin Turkceye cevrilmesi ise sevindirdi beni, hemen edindim. Naomi'nin temelde soyledigi sey 'Cocugunuz guvenin, o neye ne zaman ihtiyaci oldugunu soyluyor, siz yeter ki anlamasini bilin, cocuk-bebek birsey yapiyorsa mutlaka altinda temel bir ihtiyaci vardir' Gece uyanmalari icin de 'Bebegi degil, kendinizi degistirin, hayat tarzinizi ve daha da onemlisi bakis acinizi bir sureligine degistirmeniz sizi daha kazancli kilar' diyordu. 'Gece her kalkisinizda bebeginizin sicakligini hissedin ve anin tadini cikarin'. 'Kalktiginizda saate bakmayin ve kac kere kalktiginizi saymayin!' 'Bu gecici bir donem ve bebek ihtiyaci karsilandigi zaman size guven duygusu gelistiriyor.'

Bu soylemleri kafamda evirip ceviredurayim, Bambinonun gece bu kadar duzensiz uyumasi, devamli benim kucagimda olmak istemesi, memeden ayrilmamasi gibi davranislarinin nedeninin atopik dermatit ve sonrasinda da idrar yolu enfeksiyonu oldugunu ogrendik sirayla!!! Derdini henuz dillendiremeyen zavalli bebis elinden gelenin en iyisini yaparak devamli beni istemis aslinda. Bunu ogrendigimde; Bambino her istediginde meme verdigim, gece onlarca kere uyanip emzirdigim, gunduz kucakta tutup uyuttugum icin cok rahatladim. Evet, benim icin cok ama cok zor bir donemdi, ki hala gecmis sayilmaz bu donem, annem olmasaydi ne yapardim bilmiyorum, ama iste bebek de neye ihtiyaci oldugunu biliyormus. Yani bebege guvenip sadece ondan gelen sinyallere gore hareket etmek bebegi simartmak yerine onun temel ihtiyaclarini karsiliyormus aslinda. Yani bebek neye ne zaman ihtiyac duydugunu cok iyi biliyormus ve ona bir seyi dayatmak aslinda kendimi yormakmis!

Diger bir olay da Bambinonun sol gogsumu uzun bir sure reddetmesiydi. Ne yaptiysam almadi bu tarafi, ancak uykudayken bir kere gunde... Meger bu taraftan gelen sut Bambinonun alabileceginden daha hizli ve cok miktardaymis! Zaman gecip de Bambino gelistikce bu tarafla arasi duzelmeye basladi cunku artik bu hizda gelen sutu hazmedebiliyordu. Sonuc olarak Bambinoya zorla hicbir sey yaptiramadim, o kendi ihtiyacini hep belli etti ve onu istedi. Ben sadece ortami hazirladim ama asla istemedigi birseyi yaptiramadim... Ve anladim ki bunun aksine giristigim her caba sadece beni yoruyor ve yipratiyor.

Bu hastalik doneminde yasadigim bu tecrubeler bana bunlari ogretti iste. Artik kendi duzenimi Bambinoya uydurmaya basladim (daha once de bunu yapiyordum ama soyleniyordum cogunlukla!), onun verdigi isaretlere gore hareket ediyorum simdi. Bunu yaparken bu donemin gecici oldugunu, zamanin hizla gectigini ve ileride bugunleri gulumseyerek anacagimi dusunuyorum ve Esra'nin da soyledigi gibi gunu kurtarmaya bakiyorum! Bu kesinlikle duzensizlik olarak algilanmasin, Bambinonun gayet kendince bir duzeni var :) Gece yatma saatini kendi 8'e, hatta 7:30'a cekti mesela... Bebegin duzenine ters gitmek gercekten sadece beni yoruyor, kafamda 'Bu niye bu saatte olmadi?' diye kendimi yememe neden oluyor.

Tabi bu anlattiklarim benim deneyimim. Belki Bambino daha katilimci ya da daha Tracy'nin deyimiyle melek/kitap bebek olsaydi hersey farkli olurdu. Belki o zaman Tracy'nin onerdiklerini yapmak kolaylasirdi ve ben de bu yazi yerine 'Tracy'nin dediklerini yapin, uygulamasi cok kolay' turunde bir yazi yazardim! Demem o ki, her bebek farkli ve bebek sayisi kadar cozum/yontem olabilir, bunlarin hepsi normal. Bebeginizi herhangi bir kategoriye sokmak zorunda degilsiniz!

Tracy'ye bakmiyorum artik ama hakkini da yemeyeyim, bazi durumlarda hala aklima geliyor. Mesela tuvalet aliskanligi konusunda aklima yatiyor soyledikleri. Ancak yasadigim deneyimler bana daha bebek odakli davranmamin daha iyi olacagini ogretti... Montessori konusunda da eskisi gibi kati dusunmuyorum artik, gerci zaman neyi gosterir bilinmez ama Bambinonun aktivite delisi olmasini istemedigim kesin! Arada kendi kendine oyun kurmasini, arada herseyden sikilmasini istiyorum sanirim :) Ama Montessori'den ogrendigim ve uygulamak istedigim seyler de var. Mesela, basnca ses cikaran, isikli, yanar doner oyuncak istemiyorum Bambino icin. Gunluk islere katilmasini ise cok isterim :)

Bu yaziyi niye yazdigima gelince... Oncelikle yasadiklarimi arsivlemek, kayda gecirmek icin. Sonra da belki benim gibi taze anne olup da neye uyacagini sasiran, ne yapmasi gerektigini bilemeden cirpinan annelere bir ilham olur diye. Ben anladim ki: bebege guvenmek gerek cunku o neye ne zaman ihtiyaci oldugunu cok iyi biliyor. Bize sadece onu anlamak ve isteklerini gerceklestirmek dusuyor. Her zaman kolay olmuyor bu ama inan ki sizin bebeginizi sizden iyi kimse bilemez. Kalbinizin sesine ve icgudulerinize her zaman guvenin. Yasanan zorluklar sonsuza dek surecekmis gibi gorunse de bir gun hepsi gececek! (Yani insallah :P) :) Vee bebek sayisi kadar bebek huyu, bebek duzeni var. Sizinki digerlerine benzemiyor olabilir, benzemedigi anormallik oldugu anlamina gelmez.

Son olarak bu ara bloglarda sikca rastladigim 'Bebegimi nasil uyutmaliyim?', 'Bebegim gece kesintisiz uyumuyor ne yapmaliyim?' gibi sorularin artmasi uzerine deneyimimi paylasma istegi nedeniyle yazdim. Dedigim gibi, ben de tecrubesizlikle panik icinde alternatifler arastirdim, Elizabeth Pantley'den Dr. Sears'a, Kellymom'dan Tracy Hogg'a pek cok kaynaga gittim ama Naomi'den sonra herseyin normal olduguna ikna oldum. Her bebegin kendi ic dinamigi farkli ve zamani gelince herseyi yapacaklar! Sadece biraz sabir sevgili anneler :)

Not: Burada adini zikrettigim anneler UYKU konusunda BIREBIR iletisime gectigim anneler. Sakin diger anneler alinmasin, hepinizin yazdiklarina cok deger veriyorum ve siz bilincli anneleri her zaman onemsiyorum, dinliyorum. Iyi ki varsiniz, sizi seviyorum :)