Bebekle Yolculuk - Ucak

Yine Temmuz ayinin son haftasi ani bir kararla ucakla Izmir'e gitti Bambino. Kojunun 'Arabayla gidelim, araba orada lazim bize' diye cok soylenmesine ragmen kendim ve Bambino icin ucagin daha rahat olacagini bildigimden israrla reddettim kendisini. Ucakta Bambinonun daha rahat edecegini biliyordum. Daha arabayla uzun yol hic yapmamistik ama ucagin dogru tercih oldugunu biliyordum iste. Sehir icinde bile Bambinoyu oyalayamazken uzun yolu hic dusunemiyordum. Kojonun Afyon'da konaklama, yarim saatte bir mola verme gibi tekliflerini reddederek ucakla gittik geldik.

Giderken 3 kabin boy canta goturduk. Birinde kojoyla benim asgari duzeydeki giysilerimiz ve malzemelerimiz ile Bambinonun yiyecekleri, ilaclari. Diger cantada Izmir'dekilere hediyeler. Son cantada da Bambino orada yabancilik cekmesin diye ona ait neredeyse tum oyuncaklar ve giysileri.

Arabayla havaalanina giderken Bambino uyudu ve oraya vardigimizda uyandi. Arabayi otoparkta birakip esyalarimizi alip iceri girdik. Bambinoyu slinge koymustum ama iceride beklerken devamli yurumek ve kesfetmek istediginden pek durmadi icinde. Ucaga binene kadar asgari duzeyde kucakta durdu, surekli yurudu. Insanlara bakti, dikkatle izledi. Hele ucaklari ve minik kargo arabalarini pistte gorunce kitlendi kaldi :) Uzun uzun bakti tum arabalara. Yolcularla muhabbette girdi, kendinden buyuk bebek ve cocuklarin pesinden kosturdu.

Ucakta nasil olacagini bilemedigimizden en arka siradan aldik yerlerimizi. Hem tuvalate yakin, hem hosteslere yakin :) Herkese de uzak :) Sansimiza giderken yanimiza kimse oturmadi ve kojoyla yayildik. 2 yasina kadar bebekler icin ek koltuk verilmiyor. Bebek anneye bagli yolculuk ediyor. Ve mutlaka cam kenarinda oturuyor. Cam kenarinin avantaji ucak kalkana kadar bebegin disariyi izleyebilmesi. Bambino da kalkana kadar pisti izledi. Bu arada biz kojoyla oyuncaklari ve yiyecekleri cikarttik, ortamiza koyduk. Kalkis sirasinda emzirirsem basinci daha az hissedecegini bildigimden kalkmaya yakin Bambinoyu emmesi icin ikna etmeye calistim ama olmadi. Bizimki kucagimda sonuna kadar bu deneyimi yasamaya karar vermis megersem :) Kemer ikaz lambasi sonene kadar kucagimda oturdu bizimki. Parmak kuklalar ve bez kitaplara baktik birlikte. Sonra koltugun onundeki dergiyi karistirdik. Oyuncaklari asagi atip bulmaca oynadik. Bol bol sarki soyledim, konustum. Hatta gercek anlamda inene kadar hic susmadim. Cok sukur ki hic ariza cikarmadi Bambino. Cok hareketliydi ama mizmiz degildi. Benim konusmaktan agriyan basim disinda bir sorun olmadan Izmir'e vardik :)

Donuste ise ucaga binmeden once havaalaninda zorlandik biraz. Bambinonun altini degistirmek gerekti. Alt degistirme odasini aradik once. Iceride bir sandalye ve cok ilkel bir tezgah vardi. 'Buna da sukur' diyip isimizi hallettik. Bambinonun uykusu gelmisti. Slinge koydum, emzirdim. Tam dalacak zamani gelen bir anons ya da yolcularin sesi dalmasina mani oldu. Uyuyamayinca huysuzlasti. Guvenlikten gecerken benden ayrilmak istemedi. Salona gelince de bircok bebek ve cocuk gordu bizimki ve basladi hepsinin pesinden kosturmaya :) Ucak doluydu ve yayilma luksumuz yoktu. Yine en arka siradaydik. Bunun bir avantaji da ucaga ilk binenlerden olmamiz. Rahat rahat esyalarimizi yerlestirip koltuga oturduk. Bambino yine merakli gozlerle pisti izledi. Kalkis sirasinda bu defa emdi ve sonrasinda uykuya daldi. Ankara'ya gelene kadar da uyudu. Son dakikalarda ucak turbulansa girdi, biraz korkuttu bizi ama Bambino hic uyanmadi. Cok sukur ki boyle rahat bir donusumuz oldu.

Gelis ve gidiste ucagi en son terk eden biz olduk ve kaptanlarla tanisma firsatimiz oldu :) Hostesler iki yolculukta da yardimci oldular. Puset yerine sling almakla dogru yapmistik. En son sirada oturmak da iyi bir karardi.

Sonuc olarak ucak yolculugu daha az yorucu gecti hepimiz icin. Hem Bambino istedigi zaman (cogunlukla) ayaga kalkabildi, hem baska insanlari gorup izledi, hem de degisik yerler gordu. O anlamda oyalamak daha kolay oldu. Arabada hareket kisitinin olmasi bizimkinin hosuna gitmiyor. Ayaga kalkamamak sinirlendiriyor onu. O nedenle oglus arabaya tolere edebilene kadar mumkun mertebe ucakla gitmeyi tercih edecegim uzun yolculuklar icin. Her ne kadar bebegin durumunun ne olacagi hic tahmin edilemese de (arabada giderken uyumasi ama gelirken uyku saati oldugu halde uyumamasi, ucakta giderken gozunu kirpmamasi ama gelirken uyumasi) hareket rahatligi ve daha az yorucu olmasi nedeniyle ucak benim oncelikli tercihim olur.