Yürüme Çalışmaları :)

Bir suredir ayaga kalkma ve yurume egzersizlerine baslamisti Bambino. Koltukaltlarindan tutup yurutuyordum onun istegi uzerine. Yatarken de ellerinden tutunca kendini kolayca kaldiriyordu ama bunlar hep birinin yardimiyla oluyordu.

Bugunlerde kendi kendine yatarken oturma, otururken ayaga kalkma calismalarina basladi bizimki. Sirtustu yatarken kollarini ve kafasini one dogru kaldirip kalkmaya calisiyor, aslinda en zor kalkis pozisyonu bu. Bizimki zorlari seviyor sanirim :)

Bugun ise sirtustu yatarken yana dogru donup yuzustu pozisyona gelip altta kalan kolunu yana cekerek kollarinin uzerine abanarak kalkma olayina giristi oglus. Tabi tam olarak kalkamiyor hala ama bayagi yol katetti. Kafasini super kaldiriyor, poposunu da oyle, dizlerini de guzel kiriyor ama kollarindan guc alma kismini henuz tam yapamiyor.

Ayaga kalktgi anda oyle mutlu oluyor ki, basliyor en yuksek perdeden sarkilar soylemeye :) Gozlerinin ici oyle bir guluyor ki, onu gorup de duygulanmamak elde degil. Alip tekrar icime sokasim geliyor. Oyle guzel ki onun bu mutlulugunu, heyecanini paylasabilmek. En saf halde bu duygulari yasamak, yasandigina sahitlik etmek. Tum guzel duygular kabariveriyor icimde...

Ayaktayken de o onde ben arkada :) herseyi kesfediyoruz birlikte. Artik Bambinonun ayaklari bizi ne tarafa gotururse :) Merdivenlere gelince bacaklarini kirip kocaman adimlarla cikiyor basamaklari, hatta inip tekrar cikmak istiyor, o derece seviyor bu isi!

Butun gun ayakta gezinmek istiyor. Hatta bugun banyosunu dahi ayakta yapti. Tabi onu hem tutup hem yikayamadigimdan en az iki kisi gerekiyor banyosu icin artik.

Tutunabilecegi seviyede bir yerdeysek-koltuk, sandalye, kendi boyunda bir sehpa gibi- elleriyle tutunup ayakta dursun istiyorum ve biraz tesvk ediyorum bunu ama Bambino hic istemiyor elleriyle bir yere tutunmayi. Elleri illa serbest olacak :)


Zaten neyi ogrenmesini istediysem, eger zamani gelmediyse, hep reddetti Bambino. Daha once de ayaklarini tanisin diye yerde yatarken bacaklarini kaldirip 'Bak bunlar senin ayaklarin' diye elleriyle tutmasini saglamaya calismisitm :) Ama bizimki ayaklarini tanimayi israrla reddetti! 'Simdi zamani degil anne, zamani gelince ben onlari oyle bir taniyacagim ki, hiiic merak etme sen' dedi bana.

Demek ki neymis? Her bebegin her isi yapacagi bir zaman varmis. Baskalari ne yapmasini isterse istesin, bebek ancak zamani geldiginde yapacakmis her birini. Dis cikarmasi, yurumesi, oturmasi, konusmasi, gulmesi hep zamani geldiginde yapilacakmis. Baskasi istediginde degil! Biz ise sabirsiz ebeveynler olarak her seferinde dersimizi alip oturacakmisiz yerimize. Bu bebeklerden ogrenecegimiz ne cok sey var...